Wydawca treści
Plan urządzenia lasu
Plan urządzenia lasu jest to szczegółowy leśny plan gospodarczy, podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla określonego obiektu (nadleśnictwa, gminy, miasta). Sporządzany jest raz na 10 lat z uwzględnieniem przyrodniczych i ekonomicznych warunków gospodarki leśnej, jej celów i zasad oraz sposobów realizacji, określonych dla każdego drzewostanu i urządzanego obiektu bez pomijania lasów ochronnych.
Składa się m.in. z opisu lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia z analizy gospodarki leśnej, określa zadania do wykonania dotyczące zwłaszcza ilości przewidzianego do pozyskania drewna, ale też zalesień i odnowień, pielęgnowania i ochrony lasu, gospodarki łowieckiej oraz infrastruktury technicznej. Integralna częścią planu urządzania lasu jest program ochrony przyrody.
Plan urządzenia lasu sporządza sie dla lasów stanowiących własność Skarbu Panstwa (z wyjątkiem lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa). Dla pozostałych lasów powstaja tzw. uproszczone plany (dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha zadania określa się na podstawia inwentaryzacji stanu lasów).
Plany urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz uproszczone plany dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa zatwierdza Minister Środowiska. Uproszczone plany urządzania lasu, po uzyskaniu opinii nadleśniczego, zatwierdza starosta.
Aktualny PUL sporządzony został na lata 2016 -2025 i obowiązuje od dnia 01.01.2016 r.
Dla osób zainteresowanych Plan Urządzenia Lasu dostępny jest do wglądu w siedzibie Nadleśnictwa Włocławek od poniedziałku do piątku w godzinach 7:15 do 15:15.
Najnowsze aktualności
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Instytut Badawczy Leśnictwa, na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, opracował ranking działań dodatkowych, których celem jest zwiększenie ilości dwutlenku węgla pochłanianego przez ekosystemy leśne. W naszych uwarunkowaniach przyrodniczych można podejmować różne działania w zależności cech oraz stanu ekosystemu leśnego.
Drzewa, w procesie fotosyntezy, pobierają dwutlenek węgla („gaz życia”) i przekształcają go w węgiel organiczny – magazynując w drewnie, ściółce czy wzbogacając glebę. W ten sposób ekosystemy leśne przyczyniają się do redukcji stężenia CO2 w atmosferze.
Zdolności lasów do pochłaniania dwutlenku węgla i łagodzenia zmian klimatycznych zależą od wielu czynników, np. wieku, składu gatunkowego czy stanu zdrowotnego drzewostanów. Czynniki zewnętrze (biotyczne i abiotyczne) lub nasze działania mogą wpływać na zmniejszenie lub zwiększenie tych możliwości.
Jednym z elementów prowadzonego przez LP projektu pn. „Lasy Węglowe” jest analiza możliwości certyfikacji dodatkowych ilości dwutlenku węgla, zmagazynowanych przy pomocy precyzyjnie dobranych technik zagospodarowania lasu (np. podsadzenia, wprowadzanie dodatkowych sadzonek czy zalesienia).
W ramach realizowanych na zlecenie DGLP prac badawczych i analiz powstał m.in. ranking działań dodatkowych w leśnictwie wskazujący, które z nich mają największy wpływ na sekwestrację CO2 w ekosystemach leśnych.
Dzięki monitoringowi powierzchni objętych działaniami dodatkowymi oraz powierzchni referencyjnych (gdzie prowadzono standardową gospodarkę leśną) możliwe było określenie szacowanego efektu dodatkowego, czyli ilości dodatkowo związanego węgla w perspektywie np. 30 lat jako efektu zmiany sposobu zagospodarowania lasu.
Prowadzone analizy wskazują, że największy potencjał zwiększania akumulacji węgla mają działania takie jak: podsadzenia, stosowanie dodatkowego wprowadzania sadzonek lub metody Sobańskiego, ochrona gleby podczas prac gospodarczych oraz odnowienie z samosiewu. Wysokie wartości wykazują odnowienia na terenach otwartych (obszary leśne – np. płazowizny, halizny) i zalesianie (obszary nieleśne), co potwierdza potencjał lasu w wiązaniu węgla i wprowadzanie go na terenach, na których go do tej pory nie było.
Ilość zgromadzonego w ekosystemie węgla będzie zależała od wielu czynników, zarówno biotycznych jak i abiotycznych, a także dotychczas prowadzonej gospodarki leśnej. Duże znaczenie w możliwościach doboru optymalnych działań dodatkowych będą mieć m.in. typ siedliska i bonitacji (czyli produktywności siedliska), a co się z tym wiąże, także dostępność wody.
Więcej o projektach LP związanych z ochroną klimatu dowiecie się na stronie: http://www.lasydlaklimatu.lasy.gov.pl
