Wydawca treści
Miejsca pod nietrwałe obozy harcerskie
Zarządzenie nr 59/2024
Nadleśniczego Nadleśnictwa Włocławek
z dnia 09 grudnia 2024 r.
w sprawie zasad udostępniania terenu pod organizację nietrwałych obozów harcerskich na terenie Nadleśnictwa Włocławek
Znak sprawy NE.715.1.47.2024
Na podstawie § 22. pkt 3. Statutu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, stanowiącego załącznik do Zarządzenia nr 50 Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 18 maja 1994 r. w sprawie nadania Statutu Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe,
zarządzam, co następuje:
z dniem 09.12.2024 r. wprowadzam do stosowania poniżej opisaną lokalizację miejsc pod organizację nietrwałych obozów harcerskich oraz zasady ich udostępniania na terenie Nadleśnictwa Włocławek.
§ 1
Pod organizację nietrwałego obozu harcerskiego Nadleśnictwo Włocławek udostępnia grunt leśny o powierzchni 1,0000 ha, sklasyfikowany jako las (rodzaj użytku Ls) zlokalizowany zgodnie z obowiązujący Planem Urządzenia Lasu na lata 2016 – 2025 na terenie:
- Obręb Leśny Czarne:
- Leśnictwo Goreń, częściowo oddz. 171a, 176i, 176j, 176o
- Obręb Leśny Jedwabna:
- Leśnictwo Wikaryjskie, częściowo oddz. 154f;
- Leśnictwo Przyborowo i Leśnictwo Dzilno, częściowo oddz. 239o, 240d
§ 2
Rezerwacja miejsca pod organizację nietrwałego obozu harcerskiego odbywa się poprzez złożenie podań w sekretariacie Nadleśnictwa Włocławek w terminie od 1 stycznia do 31 stycznia każdego roku. O przyznaniu miejsca decyduje kolejność wpływu podań.
§ 3
Udostępnienie miejsca pod nietrwały obóz harcerski następuje po podpisaniu umowy oraz uiszczeniu jednorazowej opłaty w wysokości: 1200 zł netto.
§ 4
Uczestników nietrwałego obozu harcerskiego zobowiązuje się do przestrzegania wszelkich zakazów wynikających z przepisu art.30 ustawy z dnia 28 września 1991r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. nr 12, poz. 59 z późn. zm.), który brzmi:
„W lasach zabrania się:
1) zanieczyszczania gleby i wód;
2) zaśmiecania;
3) rozkopywania gruntu;
4) niszczenia grzybów oraz grzybni;
5) niszczenia lub uszkadzania drzew, krzewów lub innych roślin;
6) niszczenia urządzeń i obiektów gospodarczych, turystycznych i technicznych oraz znaków i tablic;
7) zbierania płodów runa leśnego w oznakowanych miejscach zabronionych;
8) rozgarniania i zbierania ściółki;
9) wypasu zwierząt gospodarskich;
10) biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub nadleśniczego;
11) wybierania jaj i piskląt, niszczenia lęgowisk i gniazd ptasich, a także niszczenia legowisk, nor i mrowisk;
12) płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt;
13) puszczania psów luzem;
14) hałasowania oraz używania sygnałów dźwiękowych, z wyjątkiem przypadków wymagających wszczęcia alarmu.
2. Przepisy ust. 1 pkt 3 i 5 nie dotyczą czynności związanych z gospodarką leśną, a pkt 12–14 nie dotyczą polowań.
3. W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1) rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego;
2) korzystania z otwartego płomienia;
3) wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
4. Przepisy ust. 3 nie dotyczą działań i czynności związanych z gospodarką leśną pod warunkiem, że czynności te nie stanowią zagrożenia pożarowego.”
§ 5
Na terenie udostępnionym pod nietrwały obóz harcerski obowiązuje bezwzględny nakaz przestrzegania przepisów ppoż. i zasad bezpieczeństwa obowiązujących na terenach leśnych oraz do zabezpieczenia, zorganizowania gromadzenia i wywożenia wszelkich śmieci i nieczystości.
§ 6
Nadleśnictwo nie ponosi odpowiedzialności za wszelkie wypadki jakie mogą powstać i jakim mogą ulec osoby przebywające na terenie udostępnionym pod nietrwały obóz harcerski oraz za inne szkody powstałe na skutek działania osób trzecich lub działania sił przyrody (pożary, silne wiatry, itp.) jak również szkodliwego oddziaływania flory i fauny leśnej dla zdrowia ludzi.
§ 7
Traci moc Zarządzenie nr 63/2019 z 18.11.2019 r. w sprawie zasad udostępniania terenu pod organizację nietrwałych obozów harcerskich na terenie Nadleśnictwa Włocławek
§ 8
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 09.12.2024 r.
§ 9
Osobą do kontaktu w sprawie udostępniania miejsc pod nietrwałe obozy harcerskie jest stanowisko ds. edukacji leśnej tel. 795 452 809.
Nadleśniczy Nadleśnictwa Włocławek
Najnowsze aktualności
Światowy Dzień Pszczół – dzicy zapylacze w lesie
Światowy Dzień Pszczół – dzicy zapylacze w lesie
20 maja obchodzimy Światowy Dzień Pszczół – święto ustanowione przez ONZ, które ma przypominać o kluczowej roli owadów zapylających w środowisku przyrodniczym i życiu człowieka. To doskonała okazja, by skierować uwagę nie tylko na pszczołę miodną – znaną z pasiek i uli – ale również na dzikie zapylacze: pszczoły samotnice, trzmiele, muchówki i motyle. To one codziennie wykonują niezwykle ważną pracę w lesie, na łące, w sadzie i ogrodzie – choć często pozostają w cieniu.
Dlaczego warto mówić o dzikich zapylaczach?
W Polsce żyje ponad 450 gatunków dzikich pszczół, z czego wiele jest zagrożonych wyginięciem. Szacuje się, że aż 90% dziko rosnących gatunków roślin zależy od zapylania przez owady. Bez ich udziału runo leśne ubożeje, przestają owocować krzewy, a wiele gatunków roślin nie jest w stanie się rozmnażać. Dzikie zapylacze pełnią więc funkcję kluczową – są ogniwem łączącym świat roślin z całym światem zwierząt.
Lasy – bezpieczne schronienie
Lasy są naturalną ostoją dzikich zapylaczy. W przeciwieństwie do intensywnie użytkowanych terenów rolnych, ewentualne stosowanie środków ochrony roślin jest ostatecznością, a struktura środowiska sprzyja różnorodności biologicznej. Właśnie dlatego leśnicy aktywnie włączają się w ochronę dzikich owadów zapylających – podejmując szereg konkretnych działań, które poprawiają warunki życia pszczół i ich kuzynów.
Co robią leśnicy dla zapylaczy?
Na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu, podobnie jak w innych regionach kraju, leśnicy podejmują liczne działania wspierające zapylacze:
- Dbają o różnorodność gatunkową nowych pokoleń lasu – sadząc gatunki nektarodajne takie jak lipa, klon, jarząb czy dzika jabłoń.
- Tworzą zróżnicowane struktury przestrzenne w lesie – miejsca z różnymi poziomami roślinności, które sprzyjają zasiedlaniu przez owady.
- Zostawiają stare drzewa i martwe drewno, które są naturalnym schronieniem dla wielu gatunków pszczół samotnic.
- Chronią specyficzne siedliska, preferowane przez wyspecjalizowane gatunki owadów zapylających.
- Dostosowują brzegi zbiorników wodnych, zwiększając dostęp do wody dla owadów w okresie suszy.
- Prowadzą retencję wody w lesie, co wpływa korzystnie na całą sieć ekologiczną.
- Sprzeciwiają się wypalaniu traw, które niszczy siedliska i miejsca rozrodu owadów.
- Zakładają łąki kwietne na nieużytkach i obrzeżach lasów, zwiększając bazę pożytkową dla zapylaczy.
- Zawieszają kłody bartne, przywracając tradycję bartnictwa i tworząc miejsca do zasiedlania przez dzikie pszczoły miodne.
- Prowadzą szeroką edukację społeczną – informując o roli zapylaczy i sposobach ich ochrony.
Powrót do bartnictwa – tradycja w nowoczesnym lesie
Szczególne miejsce w działaniach leśników zajmuje reaktywacja bartnictwa – czyli tradycyjnego leśnego pszczelarstwa. W przeszłości bartnicy drążyli dziuple w żywych drzewach, w których osiedlały się dzikie pszczoły. Dziś leśnicy wieszają specjalnie przygotowane kłody bartne – imitujące naturalne siedliska – tworząc bezpieczne schronienia dla dzikich rodzin pszczelich. To praktyczna forma wspierania owadów zapylających, ale też kultywowanie dziedzictwa kulturowego, które warto zachować i rozwijać.
Wspólna odpowiedzialność
Ochrona zapylaczy to nie tylko zadanie leśników. To wyzwanie i odpowiedzialność dla całego społeczeństwa – rolników, ogrodników, samorządów, szkół, a także mieszkańców miast. Każdy z nas może pomóc, chociażby:
- sadząc nektarodajne rośliny,
- ograniczając stosowanie środków chemicznych,
- zakładając dzikie zakątki w ogrodzie,
- wieszając domki dla pszczół samotnic,
- nie kosząc trawy zbyt często.
Warto również edukować innych i dzielić się wiedzą – to właśnie świadomość społeczna jest kluczem do realnej ochrony dzikich zapylaczy.
Zapylacze – fundament życia
Owady zapylające to niezastąpione ogniwo łańcucha życia – bez nich nie byłoby owoców, warzyw, ziół, ale też zdrowych lasów i łąk. Dzięki nim natura funkcjonuje w sposób zrównoważony, a my cieszymy się bogactwem przyrody.
Z okazji Światowego Dnia Pszczół składamy podziękowania wszystkim, którzy wspierają zapylacze – naukowcom, pszczelarzom, organizacjom pozarządowym, mediom i każdej osobie, która sadzi choćby jedną nektarodajną roślinę.
