Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Leśny Kompleks Promocyjny "Lasy Gostynińsko-Włocławskie"

 

Ochrona przyrody

Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Gostynińsko-Włocławskie" jest bardzo istotnym elementem systemu ochrony przyrody i sieci ekologicznej Polski i Europy. Krajowa sieć ekologiczna ECONET-POLSKA tworzy spójny przestrzennie system obszarów, których walory przyrodnicze mają wysoką rangę krajową. Połączone są one siecią korytarzy ekologicznych.

Na terenie LKP „Lasy Gostynińsko Włocławskie"  występują: rezerwaty przyrody (19), park krajobrazowy, obszary chronionego krajobrazu, zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, pomniki przyrody, użytki ekologiczne oraz objęte ochrona gatunkową grzyby, rośliny i zwierzęta wraz z siedliskami.

W części południowo-wschodniej lasy LKP leżą w granicach obszaru węzłowego o znaczeniu międzynarodowym – Puszczy Kampinoskiej. Obszary te są jednocześnie częścią „Doliny Wisły" – korytarza ekologicznego o randze międzynarodowej. O dużej wartości tego terenu świadczy też fakt, że w ramach europejskiego programu CORINE wyznaczono w nim kilka ostoi przyrody, czyli obszarów o bardzo dużym znaczeniu dla zachowania dziedzictwa przyrodniczego Europy. Należą do nich: „Zbiornik Włocławski", „Dolina Środkowej Wisły i „Lasy Włocławsko-Gostyniński", a wewnątrz tych ostatnich – „Błota Rakutowskie", „Jezioro Drzewno" i „Jezioro Łąckie Małe". Ostoje te są potencjalnymi elementami Europejskiej Sieci Obszarów Chronionych Natura 2000.

 

Promocja, edukacja, turystyka i rekreacja

Edukacja przyrodniczo-leśna prowadzone jest od początku istnienia LKP i skierowana jest przede wszystkim do młodego pokolenia, mającego w przyszłości bezpośredni wpływ na kształtowanie środowiska przyrodniczego. W celu szerszego dotarcia do ludzi poszerza się z roku  rok bazę dydaktyczną. Powołuje się i wytycza nowe ścieżki przyrodniczo-leśne, tworzy izby przyrodnicze i inne obiekty służące edukacji.

Nadleśnictwa wchodzące w skład LKP są organizatorami różnego rodzaju akcji, jak np. coroczna akcja „Sprzątanie Świata", którą kierują wspólnie ze szkołami i urzędami gminy. Idei zwiększenia świadomości ekologicznej służą także konkursy wiedzy przeprowadzane z innymi instytucjami. Przykładem może być konkurs „Sprzątamy i odnawiamy lasy" organizowany wraz z „Tygodnikiem Płockim", czy też wspólny z Ligą Ochrony Przyrody coroczny konkurs „Mój Las". Wspólne akcje edukacyjne prowadzi się z „zielonymi szkołami" i Włocławskim Centrum Edukacji Ekologicznej", które wydaje lub jest współwydawcą licznych publikacji popularno-naukowych i naukowych, także o lasach i zasobach przyrodniczych „Lasów Gostynińsko-Włocławskich".

Ideę ochrony lasów i przyrody propaguje się również w lokalnych mediach – prasie, telewizji, radiu oraz w internecie. Należy też docenić współpracę z ośrodkami naukowymi Łodzi, Warszawy, Torunia, Płocka, Włocławka, Poznania i innymi, którym lasy LKP służą często jako baza dydaktyczno-naukowa z dziedziny leśnictwa, botaniki, zoologii oraz szeroko rozumianej ekologii, w tym gleboznawstwa, geobotaniki i innych nauk przyrodniczych.

Obecnie na terenie LKP funkcjonuje 5 ścieżek dydaktycznych, Izba Edukacji Przyrodniczo-Leśnej oraz Izba Pamięci Historycznej. Zostały one zaprojektowane i są prowadzone przez nadleśnictwa.

W okresie letnim niektóre fragmenty LKP „Lasy Gostynińsko-Włocławskie" są silnie eksploatowane pod względem turystycznym. Również poza sezonem coraz modniejszy staje się wypoczynek na „łonie natury". Z tych względów zadbano na terenie LKP o odpowiednia infrastrukturę turystyczną. Podlega ona stałej kontroli przez leśników, w tym strażników leśnych, którym pomagają także strażnicy parku krajobrazowego.

  

                                             Miejsce postoju pojazdu - Leśnictwo Poraz

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Materiały do pobrania


Strony: 1  2  3