Do niedawna wybierając się na leśny spacer mogliśmy znaleźć pierwsze zwiastuny wiosny, takie na przykład jak kwiatostany wierzby, pospolicie nazywane kotkami czy baziami. Gdy przyglądaliśmy się uważnie drzewom to mogliśmy zauważyć, że niektóre z nich zaczynały rozwijać pąki. Spoglądając pod nogi mogliśmy nawet natrafić na kiełkujące wiosenne rośliny.

Wszystkie te obserwacje napawałyby optymizmem, gdyby była faktycznie wiosna. Tymczasem mamy drugi miesiąc wyjątkowo ciepłej zimy. Takie anomalie pogodowe nie są korzystne dla przyrody. Rośliny, podobnie jak ludzie potrzebują odpoczynku, który zapewnia im zimowa aura. Brak niskich temperatur zimą powoduje przedwczesne rozpoczęcie okresu wegetacji u roślin. W tkankach zaczynają krążyć soki, pojawiają się pąki, rośliny zaczynają kiełkować. Nadejście mrozów spowoduje zmarznięcie pąków i świeżo skiełkowanych roślin. Soki w drzewach zamarzną powodując nieodwracalne szkody.

W przypadku mieszkańców lasu, dla jednych ciepła zima jest łaskawa, a dla innych nie. Brak zalegającej pokrywy śnieżnej i wysokiej temperatury sprzyja łatwemu dostępowi do bazy pokarmowej. Zwierzęta nie cierpią z powodu głodu i zimna. Natomiast podobnie jak ludzie są bardzo podatne na infekcje, które mogą je bardzo osłabić bądź zabić. Wiosenna aura zimą jest najbardziej dokuczliwa dla zwierząt zapadających w sen zimowy tj. niedźwiedzi, borsuków i jenotów. Czując wiosnę budzą się przedwcześnie, co prowadzi do szybkiej utraty energii. To z kolei przy trudnościach z jej uzupełnieniem o tej porze roku może prowadzić do śmierci.

 Dlatego dla dobra wszystkich ludzi, zwierząt i roślin z utęsknieniem czekaliśmy na nadejście zimy zimą. Dobrze, żeby nie nadeszła gwałtownie, bo wtedy wyrządziłaby znaczne szkody zamiast zapewnić równowagę w przyrodzie. Miejmy nadzieję, że trwające od kilku dni opady śniegu i ochłodzenie będzie trwało dłużej i poczujemy klimat prawdziwej zimy.