Wydawca treści Wydawca treści

Biwakowanie

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie, czy mogę zebrać leżący w lesie chrust, czy mogę rozbić w lesie namiot - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie?

Zgodnie z artykułem 30 Ustawy o lasach na terenach leśnych, śródleśnych oraz w odległości do 100 metrów od granicy lasu nie wolno rozniecać ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Stałe miejsca, gdzie wolno rozpalać ogniska wyznacza nadleśniczy poprzez „techniczne zagospodarowanie lasu w celach turystyczno-wypoczynkowych": np. przy miejscach biwakowania, obiektach turystycznych i edukacyjnych, stanicach turystycznych i harcerskich. Stałe miejsca są naniesione na mapy, którymi posługują się osoby monitorujące zagrożenie pożarowe lasu.

Nadleśniczy może wydać także czasowe, pisemne  pozwolenie na rozpalenie ogniska. Określa wtedy dokładne miejsce rozpalenia ogniska, sposób jego zabezpieczenia i osobę odpowiedzialną. Nie można zatem samowolnie rozpalać ogniska w lesie i jego pobliżu, np. nad jeziorem czy rzeką.

Jak znaleźć miejsce na ognisko?

Aby znaleźć miejsce na ognisko, najlepiej skorzystać z bazy turystycznej przygotowanej przez każde nadleśnictwo. Informacje o bazie i miejscach wyznaczonych na rozpalanie ognisk można zdobyć korzystając ze strony internetowej nadleśnictwa lub po prostu kontaktując się telefonicznie lub osobiście z pracownikami nadleśnictwa.

To najlepszy sposób na bezpieczne i zgodne z prawem zorganizowanie ogniska. Naturalnie można korzystać także z oferty ośrodków wypoczynkowych i kwater agroturystycznych, które mają już wyznaczone stałe miejsca palenia ognisk na terenach leśnych.

Jak zabezpieczyć ognisko?

Sposób zabezpieczenia ogniska określa nadleśniczy, wydając pisemną zgodę na jego rozpalenie. Najczęściej polega to na usunięciu ściółki leśnej i na odsłonięciu pasa gleby mineralnej wokół ogniska. Można dodatkowo obłożyć ognisko kamieniami, co zapobiega rozsunięciu się palonego materiału. Nie można go rozpalać bliżej niż 6 metrów od stojących drzew, a wysokość płomienia nie może przekraczać 2 metrów. Przy ognisku należy mieć sprzęt do natychmiastowego ugaszenia ognia oraz sprawny środek łączności. Po wypaleniu się ogniska należy je dokładnie zalać wodą i zasypać piaskiem oraz sprawdzić czy nie ma nadal tlących się głowni.

Czy mogę zebrać na ognisko leżący w lesie chrust?

Każde drewno pochodzące z lasu podlega ewidencji i zasadom sprzedaży ustalonym w nadleśnictwie zarządzeniem nadleśniczego. Nie można samodzielnie zbierać chrustu czy gałęzi na ognisko. Jest to wykroczenie. Nie warto narażać się na kłopoty. Należy zwrócić się do właściwego terytorialnie leśniczego, który ustali zasady zaopatrzenia się w drewno niezbędne do przygotowania ogniska.

Czy mogę rozbić w lesie namiot?

Biwakowanie w lesie jest możliwe w miejscach wyznaczonych, a poza nimi jest prawnie zabronione. Rozbicie namiotu bez zezwolenia naraża nas na wiele niebezpieczeństw oraz na karę przewidzianą w kodeksie wykroczeń. Aby rozbić namiot w lesie należy skorzystać z bazy turystycznej, a informacje na jej temat znajdziecie w każdym nadleśnictwie. Warto także zaplanować sobie biwak wcześniej korzystając z portalu stworzonego dla turystów przez leśników: www.czaswlas.pl. Oprócz informacji na temat ognisk znajdziecie tam wszystko, czego potrzebuje w praktyce leśny turysta. Klikajcie po wiedzę!


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Leśny Kompleks Promocyjny "Lasy Gostynińsko-Włocławskie"

Flora

Flora, czyli ogół gatunków roślin danego terenu, jest w „ lasach Gostynińsko-Włocławskich stosunkowo liczna i przy tym bardzo interesująca. Dotychczasowe badania wykazały obecność ponad 1000 gatunków roślin naczyniowych obejmujących rośliny kwiatowe oraz paprotniki. Wśród nich, w świetlistych dąbrowach i ciepłolubnych zaroślach rosną takie gatunki, jak np.: zawilec wielkokwiatowy Anemone sylvestris, dziurawiec skąpolistny Hipericum montanum, miodunka wąskolistna Pulmonaria angustifolia i naparstnica zwyczajna Digitalis grandiflora. W borach, na terenach wydmowych rosną między innymi: goździk piaskowy Dianthus arenarius, łyszczec baldachogronowy Gypsophila fastigiata czy koniczyna łubinowata Triforium lupinaster. Do torfowiskowych gatunków reliktowych zaliczane są min.: gwiazdnica grubolistna Stellaria crassifolia, fiołek torfowy Viola epipsila oraz mchy – Camptothecium nitens, Thuidium lantanum, Meesia triquetra, Paludella squarrosa i Scorpidium scorpoides.

   

                                                              Kaczeńce

Fauna

Stosunkowo duże zróżnicowanie siedlisk LKP – od żyznych lasów liściastych, do ubogich kserotermicznych wydm sprawia, że różnorodność występujących tutaj gatunków zwierząt jest znaczna. Zbiorniki wodne zasiedlają pospolite krajowe ryby jak np.; szczupak, lin karp, leszcz, węgorz czy miętus. Występują tutaj także wszystkie gatunki płazów i gadów charakterystyczne dla niżu Polski. Wśród nich można wymienić traszkę zwyczajna, traszkę grzebieniastą, ropuchę szarą, ropuchę zieloną i ropuchę paskówkę. Mniejsze zbiorniki wodne zasiedla ginący gatunek – kumak nizinny. Z gadów można wymienić: jaszczurkę zwinkę, jaszczurkę żyworodną, zaskrońca oraz padalca.

Najliczniejszą grupę kręgowców stanowią ptaki. Stwierdzono lęgi 135 gatunków i regularne pojawianie się na przelotach ponad 30 gat. Najcenniejsze z punktu widzenia różnorodności i zasobów ornitofauny jest obszar nazywany Niecką Kłocieńską. Zasadniczą jej część stanowi Jezioro Rakutowskie oraz dolina Kłótni i Rakutówki wraz z przyległymi do niej łąkami. Duża część bytujących tam gatunków ptaków znalazła się w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Należą do nich min.: bąk, kulik wielki, żuraw, batalion, błotniak łąkowy czy kropiatka.

Na obszarze LKP stwierdzono występowanie prawie 50 gatunków ssaków. Większość z nich związana jest z borami Świeżymi, dąbrowami, olsami i łęgami. Z rzędu owadożernych stwierdzono 5 gatunków: jeża wschodniego, kreta, ryjówki- aksamitną i malutką oraz rzęsorka rzeczka. Bogatą w gatunki grupę stanowią nietoperze (11 gatunków) Spośród ssaków kopytnych występuje: dzik, łoś, sarna, jeleń szlachetny, a także daniel.

Na szczególna uwagę i opiekę w Lasach Gostynińsko-Włocławskich zasługują gatunki o wąskich spektrach ekologicznych, których sukces rozrodczy możliwy jest w specyficznych biotopach. Do tej grupy należą przede wszystkim gatunki bytujące na terenach podmokłych. Ich ochrona jest więc bardzo ważna dla utrzymania zasobów puli genowej przynajmniej kilku gatunków niżu Polski.


  

                                                              Olejnica krówka

 


Strony: 1  2  3